Jestem jedną z tych osób, które się angażują. W życie, w pracę, w przyjaźnie, związek,
w pasje, w problemy moje i innych. Zazwyczaj postrzegam tę swoją cechę jako zaletę. Wiem co jest dla mnie ważne, więc daję się pochłonąć działaniom czy rozmyślaniom. Ostatnio odkryłam jednak, że i tu sprawa nie jest tak jednoznaczna.
Bycie ciągle 100 procentowo zaangażowaną w różne ważne elementy życia, ma również swoje konsekwencje. I nie chodzi mi tylko o zmęczenie ;). Zaangażowanie wiąże się też z emocjonalnym "przeżywaniem" - analizowaniem poszczególnych uczuć i reakcji. A niektórych rzeczy może po prostu nie warto rozkładać na czynniki pierwsze. Może warto dać sobie przyzwolenie na gorszy dzień, katar, nieodkurzone mieszkanie i brak chęci na spotkanie nawet z najbliższą osobą. Dając przyzwolenie sobie, łatwiej jest nam dać je również innym. A to z kolei ma same pozytywne skutki. Niedawno moja super mądra mama, która jest oazą wewnętrznego spokoju i ma uskładane ogromne pokłady cierpliwości, której mi zdecydowanie brakuje, dała mi dobrą radę. Nie przytoczę dokładnie jej słów, ale właśnie o dystansie traktowały. O odpowiedniej perspektywie i pozwoleniu czasem rzeczom i zdarzeniom po prostu się toczyć. Nie musimy cały czas napędzać wszystkiego. Nie musimy cały czas być w stanie euforii i największego spełnienia.
" Nie można przecież wciąż być uprzejmym i towarzyskim. Po prostu nie można nadążyć. "
Tove Jansson
Oczywiście nie zwalnia to nas to z dbania o siebie i innych. Warto być szczęśliwym i o to szczęście zabiegać, byle nie na siłę i za wszelką cenę, bo i tak się nie uda ;).
Tak więc życzę i sobie i wam żeby łapać w pracy (i nie tylko w niej) balans, a nie balast.
A w gorszych momentach polecam zaparzyć sobie mieszankę z melisy, zielonej herbaty i płatków bławatka z plastrem pomarańczy. Dobrze zrobi nam też kąpiel z ulubionymi olejkami eterycznymi.
